top of page

Voor iedereen gelijk


Zondagmorgen. Ik kom de bakkerij binnen en hoor nog net het einde van de tirade van de dame voor me. Dat het zo verdomd lastig is, thuiswerken met 2 kleine kinderen thuis. De bakkerin staat te knikken… ze heeft dit verhaal waarschijnlijk al 1001 keer gehoord.


“Nu ja”, zucht de onfortuinlijke dame, terwijl ze haar centjes neertelt, “we moeten erdoor, het is voor iedereen gelijk, hé!”


Terug in de auto blijft het wat zeurderig hangen in mijn hoofd. Het is voor iedereen gelijk. Ja, toch?


De ene geniet van een ruime villa mét terras en tuin, een ander leeft met een gezin van zes in een petieterig appartement in de stad.


De ene werkt, comfortabel van thuis achter z’n bureau, een ander verdraagt elke dag een zwaar en warm pak en veiligheidsmasker om het lijden van coronapatiënten te verlichten.


De -12 jarigen mogen op kamp en buiten sporten, de +12 jarigen MOETEN naar school maar MOGEN niks.


De ene heeft voor elk kind in huis een laptop om les te volgen, een ander kind geraakt hopeloos achterop bij gebrek aan middelen.


De ene wordt ondergedompeld in warmte en liefde van z’n gezin, een ander leeft, afgesloten van de wereld, in geweld.


De ene beleeft z’n oude dag met een lieve partner, een ander zit helemaal alleen zonder enig sociaal contact.


De ene mag werken, een ander is werkloos.


De ene zelfstandige wordt rijk door deze situatie, een ander staat het water aan de lippen en vreest een faillissement.


Het ene kind krijgt liefde en zorg, het andere leeft in een kwetsbare thuissituatie.


De ene is ziek, een ander is gezond…

Neen, het is niet voor iedereen gelijk.


Laat ons elke dag op zoek gaan naar minstens één klein gelukje, zoals de lach van een kind... en dankbaar zijn voor wat we wél hebben.


En Kerst en Nieuwjaar vieren we volgend jaar wel met een extra glas champagne!


Zorg voor elkaar,

liefs, Ilse

Comments


Archief
Zoeken op tags
Volg ons
  • Facebook Basic Square
  • Twitter Basic Square
  • Google+ Basic Square
bottom of page